MIT NR 4:”TAI CHI TO TYLKO POWOLNE, JEDNOSTAJNE RUCHY”

 Mit, że Tai Chi to tylko powolne i monotonne ruchy jest wynikiem uproszczonego spojrzenia na tę sztukę oraz braku pełnego zrozumienia jej bogactwa i różnorodności ze względu na jej kojarzenie (jeżeli w ogóle) ze starszymi osobami ćwiczącymi o świcie w chińskich parkach.

A tymczasem, choć powolne ruchy stanowią część nauki podstaw Tai Chi, to te same ruchy w szybkim tempie mają zastosowanie jako techniki walki. W zaawansowanej praktyce, adepci uczą się wykorzystywać płynność ruchów do skutecznej samoobrony. 

Tempo w Tai Chi odgrywa istotną rolę i jest zróżnicowane, aby sprostać różnym celom praktyki. Oto krótka charakterystyka różnych rodzajów tempa stosowanych w praktyce Tai Chi:

1. Tempo „slow motion”

Praktyka w tempie „slow motion” czyli super wolnym w Tai Chi Chuan może pozytywnie wpłynąć na wytrzymałość i siłę mięśniową, chociaż na pierwszy rzut oka może wydawać się wysiłkiem niewielkim. Oto, w jaki sposób tempo „slow motion” może wpłynąć na wspomniane uprzednio aspekty:

• Aktywacja mięśni

Wykonywanie ruchów w powolnym tempie wymaga od praktykującego utrzymania napięcia mięśniowego przez dłuższy okres czasu. Angażuje to    i wzmacnia mięśnie, które są odpowiedzialne za stabilizację ciała i utrzymanie precyzyjnych pozycji.

• Izometria

W tempie „slow motion” mięśnie są często poddawane działaniu stałego napięcia, co odpowiada technice izometrii.  Pomaga to w rozwinięciu wytrzymałości mięśniowej, co ma znaczenie zarówno w aspektach zdrowotnych, jak i w praktyce sztuk walki.

• Kontrola ruchu

Powolne tempo wymaga precyzyjnej kontroli nad ruchami. Może to pomóc w zrozumieniu, jak każdy mięsień i staw pracuje w trakcie ruchu. Ta głęboka świadomość prowadzi do bardziej efektywnego treningu mięśniowego.

• Równowaga i stabilność

W tempie „slow motion” praktykujący musi skupić się na utrzymaniu równowagi i stabilności podczas wykonywania ruchów przez dłuższy okres czasu. Powoduje to aktywację mięśni stabilizujących, niezwykle istotnych dla ogólnej siły ciała.

• Rozwój siły wewnętrznej

Tempo „slow motion” umożliwia skoncentrowanie się na rozwijaniu wewnętrznej siły (jin), która jest charakterystyczna dla Tai Chi. Praktyka w w tym tempie pozwala na precyzyjne badanie przepływu energii w ciele i jej skoncentrowanej aplikacji.

• Siła eksplozywna

Mimo że w tempie „slow motion” skupiamy się na powolnych ruchach, to może być ono także wykorzystywane do trenowania siły eksplozywnej. Polega to na generowaniu siły z napięcia mięśniowego i nagłego rozluźnienia, co stanowi ważny element w sporcie i technikach walki.

Warto jednak podkreślić, że wpływ tempa „slow motion” na wytrzymałość i siłę mięśniową może być subtelniejszy niż w tradycyjnym treningu siłowym. Jest ono bardziej związane z rozwojem siły wewnętrznej, stabilności i kontroli ciała. Osoby, które chciałyby skoncentrować się na tradycyjnym treningu siłowym, powinny połączyć praktykę Tai Chi z innymi formami aktywności fizycznej.

2. Tempo wolne

Tempo wolne jest charakterystyczne dla wielu tradycyjnych form Tai Chi. Wykonywanie ruchów w wolnym tempie pozwala praktykującemu na skoncentrowanie się na technikach, równowadze, kontroli oddechu i medytacyjnych aspektach praktyki. Pozwala także na rozwinięcie wewnętrznej siły, zrozumienia mechaniki ruchu i pracy nad szczegółami.

3. Tempo średnie

Średnie tempo to częstsza praktyka w Tai Chi, która łączy płynność ruchów z nieco większym przyspieszeniem. Pozwala to na zachowanie kontroli nad ruchami, jednocześnie dodając element dynamiczności. Ćwiczenia w średnim tempie mogą pomóc w zrozumieniu przepływu energii w ciele i rozwijaniu umiejętności koordynacji.

4. Tempo szybkie

Choć może to być mniej powszechne, praktyka w szybkim tempie jest ważna dla zaawansowanych praktyków Tai Chi. Szybsze ruchy angażują mięśnie i układ sercowo-naczyniowy, umożliwiając bardziej intensywny trening. Szybkie tempo jest również wykorzystywane do aplikacji technik walki, symulując praktyczne scenariusze.

5. Dynamiczne zmiany tempa

W zaawansowanej praktyce Tai Chi, adepci uczą się dynamicznych zmian tempa w ramach jednej formy. Rozwija to umiejętność precyzyjnej kontroli ciała nad każdym ruchem w każdym tempie, jak też umożliwia lepsze zrozumienie mechaniki ciała. Zmienne tempo angażuje różne grupy mięśniowe w różnych momentach ruchu. Przyczynia się to do rozwijania elastyczności ciała i poprawy zakresu ruchu. Zmienne tempo pomaga też w rozwijaniu i utrzymywaniu koncentracji. 

6. Ćwiczenia z partnerem 

„Pchające dłonie”

W bardziej zaawansowanym Tai Chi istnieje formuła treningowa zwana „pchającymi dłońmi”. Jej tempo zmienia się w zależności od dynamiki interakcji z partnerem. Pozwala ona na wyczuwanie energii, siły, jej natężenia oraz kierunków w interakcji z różnymi partnerami, co pomaga w doskonaleniu umiejętności reagowania na ruchy przeciwnika i zmieniające się okoliczności.

Warto zaznaczyć, że wybór tempa ćwiczeń w Tai Chi może być dostosowany do celów praktykującego, jego poziomu zaawansowania, wieku czy zdolności fizycznych. Każde tempo ma swoje własne korzyści i przyczynia się do wszechstronnego rozwoju, bez względu na to, czy celem jest poprawa zdrowia, samodoskonalenie technik walki czy osiągnięcie stanu medytacyjnego.