Qin Na zawiera techniki manipulacji stawami, chwyty, trzymania, dźwignie, oraz wykorzystanie punktów witalnych na ciele człowieka w celu samoobrony. Techniki te służą chwytaniu, kontrolowaniu bądź obezwładnieniu. przeciwnika.

Chińskie techniki Qin Na są korzeniem japońskich sztuk walki takich jak Aikido czy Jujitsu. W Chinach, prawie wszystkie sztuki walki zawierają techniki Qin Na, chociaż mogą one dość znacznie się różnić. W YMAA trenuje się techniki Qin Na pochodzące w 70% ze stylu Białego Żurawia, a w 30% ze stylu Długiej Pięści.

Wszystkie te techniki mogą być zaadoptowane do jakiegokolwiek stylu walki, co może się przyczynić do zwiększenia jego skuteczności i precyzji. Qin znaczy po chińsku zablokować lub chwycić, Na oznacza trzymać i kontrolować. Dlatego Qin Na możemy przetłumaczyć jako schwytać i kontrolować. Oprócz technik chwytających, które zawarte są w samej nazwie, sztuka Qin Na obejmuje również takie, które wykorzystują nacisk czy nawet uderzenia. Ogólnie można powiedzieć, że chwytające Qin Na jest bardziej podstawowe, natomiast techniki uciskające i uderzające są bardziej zaawansowane. Techniki Qin Na dzieli się na 5 kategorii:

• Akcje na mięśnie i ścięgna:
• • rozdzielanie fen jin
  • chwytanie zhua jin
• Akcje na kości i stawy (przemieszczanie): cou gu
• Akcje na oddychanie (zatrzymywanie): bi qi
• Akcje na obieg krwi (uciskanie żył lub tętnic): duann-mie
• Akcje na obieg energii (uciskanie meridianów): dim-mak
• Akcje na punkty witalne:
  • uciskanie: dian xue
  • chwytanie: na xue

Qinna powstało około 400 lat temu, na początku XVII wieku, a wywodzi się ze starożytnych zapasów (shuai jiao) i atakowania punktów witalnych (dian xue). Oprócz technik chwytających qinna obejmuje również takie, które wykorzystują nacisk czy nawet uderzenia. Qinna łączy zdrowy rozsądek z lekarską wiedzą anatomiczną, to znaczy o umiejscowieniu kości, ukształtowaniu mięśni i układzie nerwowym. Zamiast spędzać lata na doskonaleniu jakiejś sekwencji ruchowej tak, aby wykonanie było przeprowadzone instynktownie, praktyk qinna poświęca swój czas na zaznajamianie się z budową ludzkiego ciała. Uczy się on sposobów swobodnego ruchu mięśni i kości oraz sposobów rozrywania i łamania ich. Dzięki przeanalizowaniu całego systemu nerwowego uczy się dokładnej lokalizacji większości podatnych miejsc ciała. W końcu nauczy się on, w jaki sposób lekkim uderzeniem lub naciskiem palca sparaliżować rękę przeciwnika, a także opanuje sposoby przywracania kończyny do normalnego stanu. Ekspert Qin na opiera swoje działanie na znajomości słabych i mocnych punktów ciała. Walcząc sukcesywnie stosuje techniki przechwytów, wykręceń, nacisków, dźwigni i rzutów. Jeżeli jedna z tych technik nie skutkuje natychmiast przechodzi do następnej.

Największym wojownikiem Qin Na był Tung Tsung Ni (1880-1971). Pracował on jako ochrona wędrujących dygnitarzy i karawan kupieckich, zasłynął tym, że powierzeni mu zawsze docierali na miejsce. W wieku 38 lat został mianowany głównym instruktorem armii chińskiej.