Mistrzowie Tai Chi Chuan styl Yang
I GENERACJA: YANG LU CHAN
We wczesnych latach XVII wieku Yang Lu Chan przyjechał do wioski rodziny Chen w prowincji Henan aby studiować Taijiquan. Będąc jednak zaledwie pomocnikiem czy służącym nie miał dostępu do prawdziwej skarbnicy rodziny Chen. Studiował jedynie podstawowe postawy, formę, pchające dłonie i manifestację siły. Po trzech latach, gdy przekonano się, że Yang Lu Chan ciężko pracował nie skarżąc się na swoją dolę, a w porze odpoczynku z kolei ciężko ćwiczył to, co udało mu się podejrzeć czy zaobserwować. Rodzina Chen, zdając sobie sprawę jak wielki talent mają pod swoim dachem pozwoliła mu przez kolejne trzy lata zapoznawać się ze sztuką Taijiqan. Po powrocie do Hebei, Yang Lu Chan wziął udział w ogólnokrajowych zawodach kung fu w Pekinie. Pokonał w nich wszystkich przeciwników i zyskał przydomek „Yang Wudi” czyli „Yang Niezwyciężony”.
Z jednej strony zatem Yang stał się sławny ze względu na swoje nadzwyczajne umiejętności walki wręcz, z drugiej zaś chwałą okryły go walki z ciężkimi
przeciwnikami, których pokonywał nie powodując u nich żadnych poważniejszych obrażeń.
Bogaty człowiek z Pekinu o nazwisku Chang, usłyszawszy o wspaniałych umiejętnościach Yanga postanowił zaprosić go i na własne oczy przekonać się o jego kunszcie. Yang nie zrobił imponującego wrażenia na Changu ze względu na niewysoki wzrostu i niepozorną posturę. Pomimo, iż Yang został zaproszony na wystawne przyjęcie na swoją cześć, został podjęty bardzo skromnym posiłkiem. Yang, nie zwracając na to uwagi zachowywał się jak dobrze przyjęty gość. W pewnym momencie Chang zapytał Yanga czy tak miękką sztukę można w ogóle wykorzystać do pokonania kogokolwiek. Biorąc pod uwagę reputację Yanga jako niezrównanego wojownika było dla niego poważną obelgą. Yang niewzruszony odpowiedział pewnie, że są tylko trzy rodzaje ludzi, których nie byłby w stanie pokonać: człowiek z mosiądzu, z żelaza i z drewna. Usłyszawszy to Chang zawołał swojego najlepszego wojownika o imieniu Liu aby przetestował umiejętności Yanga. Liu zaatakował z ogromną agresją i determinacją. Yang, ustępując miękko przejął energię napastnika i z łatwością odrzucił go kilka metrów od siebie. Chang był pod takim wrażeniem, że natychmiast przeprosił Yanga i zorganizował stosowne przyjęcie.
II GENERACJA: YANG BAN HOU
Yang Ban Hou był drugim synem Yang Lu Chana i rozpoczął treningi Tai Chi w bardzo młodym wieku. Już jako mały chłopiec Yang Ban Hou przejawiał nadzwyczajny talent do sztuk walki. Nienawidził jednak ciężkich, surowych, często wręcz bezlitosnych i okrutnych treningów narzucanych mu przez ojca. Zdarzało się, że nie wytrzymując presji ojca, uciekał z domu. Za każdym razem jednak ojciec go odnajdywał i przywoził do domu.
Ćwicząc pod bacznym i surowym okiem ojca, Yang Ban Hou osiągnął bardzo wysoki poziom techniczny i, podobnie jak ojciec, był niepokonany w walce. Był niezwykle sprawny w sparingach, specjalizował się też we władaniu długim kijem i włócznią.
Podobnie też jak ojciec bardzo chętnie akceptował wyzwania na pojedynek rzucane przez mistrzów innych sztuk walki i z taką samą ochotą ich pokonywał. Chociaż Yang Ban Hou miał prawy i sprawiedliwy charakter, był z natury impulsywny i porywczy. Z tego powodu nie miał zbyt wielu uczniów. Szczęśliwie jednak dla potomnych, przekazał całą swoją wiedzę siostrzeńcowi, Yang Chen Fu.
III GENERACJA: YANG CHEN FU
Yang Chen Fu rozpoczął naukę Tai Chi Chuan w bardzo wczesnym wieku. Od dzieciństwa ćwiczył ciężko każdego dnia robiąc bardzo szybkie postępy. Bardzo szybko stał się uznanym artystą sztuk walki. Aby zaadaptować się zmieniających się potrzeb społeczeństwa, Yang Chen Fu wraz ze swoim ojcem dokonuje przeglądu długiej formy i dokonuje stosownych zmian. Stopniowo tworzy długą formę Tai Chi Chuan stylu Yang, która stała się najbardziej rozpowszechnionym stylem Tai Chi na świecie.
Na przestrzeni lat pozycje i techniki Chen Fu stały się bardziej otwarte, proste i bezpośrednie. Poruszanie było oszczędne i precyzyjne, z zachowaniem struktury ciała i zakorzenienia w każdym ruchu. Ruchy stały się płynne i wykonywane w równym tempie. Miękkość przeplatała się w nich z twardością, lekkość z ciężkością. Opisany tutaj opis stał się charakterystyką praktykowanego obecnie na całym świecie stylu Yang. Stworzona przez Yang Chen Fu forma może być praktykowana w wysokich, średnich i niskich pozycjach. Stopień trudności może być dopasowany do możliwości fizycznych, kondycji i oczekiwań adepta. Sztuka zachowuje wszystkie bojowe aspekty Tai Chi Chuan, a jednocześnie jest doskonałym sposobem na wzmocnienie ciała, polepszenie stanu zdrowia czy leczenia chorób.
Z powodu swojej uniwersalności Tai Chi Chuan styl Yang stała się najchętniej ćwiczonym stylem Tai Chi na całym świecie.
IV GENERACJA: YUE HUANZHI
Od dzieciństwa spędzonego w prowincji Henan studiował styl Chen Tai Chi Chuan. Następnie, w Shanghaju jego przyjaciel – Dong Yingjie
zarekomendował Yue Huanzhi mistrzowi Yang Chen Fu. W momencie gdy Yue został uczniem Yang Chen Fu odesłał swoją żonę i dzieci do rodzinnego miasta, a sam poświęcił 12 lat swojego życia na zgłębianie tajników Tai Chi Chuan. Wkrótce stał się sławny w całym Shanghaju ze względu na wysoki poziom swoich umiejętności.
W 1944 roku podczas okupacji Chin przez Japonię, jeden z Japońskich ekspertów Judo wyzwał Yue na pojedynek aby przetestować jego nadzwyczajne umiejętności. Yue starając się załatwić sprawę bez walki był nawet gotów przyznać, że przegrał. Japończyk jednak nie chciał zaaprobować takiego rozwiązania i zwlekając dłużej zaatakował z furią. Yue wstał z krzesła, podniósł do góry prawą rękę z dłonią zwróconą do przodu. Zaskoczony tak nagłą reakcją Japończyk stanął jak sparaliżowany i upadł na ziemię. Yue chciał mu pomóc wstać, ale ten niespodziewanie uklęknął przepraszając za swoje zachowanie. Opisane wydarzenie było wzmiankowane w kolejnym tygodniu w lokalnej gazecie a mistrz Yue stał się dzięki temu sławny w
całym Szanghaju.
V GENERACJA: KAO TAO – obecny Grandmaster
Mistrz Kao Tao urodził się w Szanghaju. Jego matka zobaczyła kiedyś pokaz Tai Chi Chuan w wykonaniu samego Yang Chen Fu, który wywarł na niej ogromne wrażenie. Zachęciła swojego syna aby rozpoczął naukę u ucznia Yang Chen Fu – Yue Huanzhi.
Matka Mistrza Kao cały czas przekonywała syna, aby ten nie praktykował Tai Chi jako sztuki walki, tylko żeby poświęcił się jedynie aspektom zdrowotnym i równowadze pomiędzy ciałem i umysłem. Powodem takiego jej podejścia był fakt, iż dziadek Mistrza Kao – Kao Zhongwei został zabity właśnie z powodu swojego zaangażowania w sztuki walki. Od dzieciństwa ćwiczył Shaolin Kung Fu i był uznanym ekspertem w posługiwaniu się szablą, mieczem i kijem. Zajmował się też ochroną i transportem dóbr klientów. W trakcie transport siadał zawsze sam w pierwszej łodzi, która była oznaczona dużą, czerwoną flagą i jego nazwiskiem na burcie. Żaden pirat nie ośmielił się nigdy zbliżyć do jego łodzi. Ze względu jednak na swoją biegłość w sztukach walki był często wyzywany do pojedynków. I właśnie w jednym z nich, będącego zaplanowanym spiskiem na jego życie, zginął.
Mimo, iż Mistrz Yue studiował Tai Chi Chuan ze względu na aspekty zdrowotne, to jego tradycyjne podejście do treningu
sprawiło, że nie mógł pominąć bojowej strony sztuki.
Mistrz Kao studiował Tai Chi pod bacznym okiem Nauczyciela Yue przez okres trzech lat. Nauczyciel Yue traktował go jak swojego syna, dając mu często pieniądze i jedzenie aby mógł przeżyć. Matka Mistrza Tao w pewnym momencie przeszła na buddyzm i została zakonnicą na Górze Putuo. W związku z powyższym Mistrz Kao został zmuszony do podróży do Hong Kongu w celu odnalezienia ojca, który zostawił rodzinę wiele lat temu. W trakcie pożegnania przed podróżą Nauczyciel Yue przekazał Mistrzowi Kao, że jego techniki i pozycje są już na dobrym poziomie i nawet jeżeli będą ich teraz dzielić setki kilometrów, to jego techniki i tak pozostaną precyzyjne.
W Hong Kongu Mistrz Kao Tao otrzymywał wiele propozycji pokazów swoich umiejętnośc, uczył jednocześnie Tai Chi w pięciu szkołach. Po przejściu
na emeryturę wytrwale propaguje sztukę Tai Chi. W sumie, od ponad 60 już lat praktykuje i naucza Tai Chi Chuan osiągając w tym stylu zarówno bardzo wysoki poziom techniczny i zrozumienia jego najsubtelniejszych aspektów. Ostatnio studenci Mistrza Kao zaproponowali mu wzięcie udziału w Pucharze Świata Tai Chi Chuan i poprowadzenie pokazu i zacieśnienie więzi z entuzjastami i ekspertami tej sztuki z całego świata.
VI GENERACJA: dr YANG JWING MING
Dr Yang Jwing-Ming urodził się 11 sierpnia 1946 roku w Xinzhu Xian na Tajwanie. W wieku piętnastu lat rozpoczął swój trening Kung Fu/Wu Shu pod kierunkiem mistrza stylu Shaolin Białego Żurawia (Pai Huo) Cheng Gin-Gsao. Mistrz Cheng Gin-Gsao uczył się zaś Taizuquan od swego dziadka, kiedy był dzieckiem.
Mając 15 lat rozpoczął naukę Białego Żurawia od Mistrza Jin Shao-Feng i kontynuował ją przez 23 lata, aż do śmierci Mistrza Jin. Po trzynastu latach nauki u Mistrza Chenga (1961-1974) dr Yang Jwing-Ming został ekspertem stylu Białego Żurawia w ataku i obronie. Obejmuje to zarówno walkę gołymi rękami, jak i przy użyciu różnych broni, tj. szabli, kija, włóczni, trójzęba i dwóch krótkich pałek. U tego samego Mistrza dr Yang studiował też Qigong Białego Żurawia, Qin Na, masaż i leczenie ziołami.
W wieku 16 lat, dr Yang rozpoczął naukę Tai Chi Chuan (stylu Yang) u Mistrza Kao Tao. Kontynuował zaś ją u siedmiu mistrzów i praktykujących seniorów, takich jak: Mistrz Li Mao-Ching i Mistrz Wilson Chen. Mistrz Li Mao-Ching uczył się Tai Chi Chuan u dobrze znanego Mistrza Han Ching-Tan, a Mistrz Chen studiował u Mistrza Chang Xiang-San. Dr Yang jest mistrzem Tai Chi miecza, Tai Chi szabli i Qigong Tai Chi.
W wieku 18 lat Mistrz Yang udał się do Tamkang College, aby studiować fizykę. W tym samym czasie rozpoczął naukę tradycyjnej Długiej Pięści Shaolin (Changquan) u mistrza Li Mao-Ching w Tamkang College Guoshu Club (1964-1968) i został asystentem instruktora u Mistrza Li. W 1971 roku otrzymał stopień magistra fizyki w National Taiwan Uniwersity i w tym samym roku został powołany do służby w Chińskich Siłach Powietrznych (1971-1972). Nauczał tam fizyki w Junior Academy of Chinese Air Force, prowadził także zajęcia Wushu.
W 1972 roku powrócił do Tamkang College, gdzie wykładał fizykę i uczył się od Mistrza Li północnego stylu Wushu, szczególnie długich technik gołych rąk (zwłaszcza kopnięć) i walki z bronią.
W 1974 roku dr Yang przybył do USA by studiować Mechanikę Inżynieryjną na Purdue Uniwersity. Na prośbę wielu studentów, dr Yang rozpoczął nauczanie Gongfu (Kung Fu), dzięki czemu na wiosnę 1975 roku powstał Chinese Kung Fu Research Club. W tym samym czasie dr Yang prowadził jeszcze kursy Taijiquan.
W maju 1978 roku uzyskał doktorat z fizyki na Mechanical Enginering w Purdue. W 1980 roku dr Yang wyjechał do Huston, aby pracować w Texas Instruments. Tam też założył Yang’s Shaolin Kung Fu, przejętą przez jego ucznia Mr Jeffery Bolt’a, po wyjeździe dr Yanga do Bostonu w 1982 roku (gdzie założył Yang’s Martial Arts Academy w październiku 1982 roku).
W styczniu 1984 roku dr Yang zrezygnował z kariery inżyniera, by więcej czasu spędzać na badaniu, nauce i pisaniu. W marcu 1986 roku nabył na własność działkę w Jamaica Plain na przedmieściu Bostonu i postanowił założyć w niej Kwaterę Główną nowej organizacji Yang’s Martial Arts Association. Organizacja rozwijała się i w czerwcu 1989 roku YMAA stało się jedną z sekcji Yang’s Oriental Arts Association, Inc (YOAA, Inc).
Podsumowując, dr Yang związany jest z chińskim Wushu od 1961 roku. Podczas tego czasu spędził 13 lat ucząc się Shaolin Białego Żurawia (Bai He), Shaolin Długa Pięść (Changquan) i Tai Chi Chuan. Dr Yang ma ponad dwadzieścia lat doświadczeń instruktorskich (7 lat na Taiwanie, 5 lat w Purdue Uniwersity, 2 lata w Houston i od 1982 roku naucza w Bostonie). Ponadto, dr Yang dostaje dużą ilość propozycji odwiedzenia seminariów na całym świecie, by podzielić się swoją wiedzą na temat chińskich sztuk walki i Qiqong. Odwiedził już Kanadę, Meksyk, Francję, Włochy, Polskę,Anglię, Irlandię, Szwecję, Niemcy i Związek Niepodległych Państw, Arabię Saudyjską, Holandię, Szwajcarię i wiele innych.